"Ο ΔΑΦΝΙΑΝΟΣ" ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΛΟ

28/2/20 Ο ΚΑΚΟΣΥΡΟΣ Γειτόνοι και μακρινοί συγγενείς, ο Μαθιός κι ο Λευτέρης . Μαζί ανεθραφήκανε σε ένα μικρό χωριό του Μυλοποτάμου, μα σαφί ήτονε τσακωσμένοι. Γυρεύανε αιτία για φασαρία , την μία τους φταίγαν τα οζά, την άλλη τα σύνορα στα χωράφια, την άλλη τα πολιτικά, δεν περνούσε μια μέρα να μην βλαστημήξει ο ένας τον άλλο, μέχρι και ξυλιές είχανε παίξει. Ήτανε νευρικοί και οι δύο μα ο Λευτέρης είχε μαύρη ψυχή , τις πιο πολλές φορές αυτός έδινε αφορμές για να τσακωθούν με τον Μαθιό. Τη μία εφύτευε δεντρά πάνω στα σύνορα και ο Μαθιός τα ξεπάτωνε, την άλλη έφραζε την περασά στα χωράφια με στύλους κι ο Μαθιός τους έβγανε. Πότε στα δικαστήρια ήτονε, πότε στο νοσοκομείο με ανοιγμένες τις κεφαλές τους. Εσμίγανε στη στράτα ή στο καφενείο του χωριού και οι άνθρωποι φοβόταν μην σφαχτούνε, αφού γριφίζανε ο γης τ' αλλού σαν τσοι λυσσασμένους σκύλους, μα ο Μαθιός ήταν   τίμιος και θεοσεβούμενος άνθρωπος, δεν θα έκανε ποτέ τέτοια μεγάλη αμαρτία, όσο για το Λευτέρη, αυτός ήτονε φ...

21/2/20 ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΑΣ...ΕΜΕΙΣ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΗΝ ΛΕΜΕ Πριν από λίγο καιρό πήρα μία πρόσκληση για μια γιορτή που θα έκανε το Κ.Α.Π.Η Πύργου και μια που ποτέ δεν είχα βρεθεί στις ζεστές αυτές φωλιές των μοναχικών πουλιών , είπα να πάω για να δω επιτέλους για ποιο λόγο οι άνθρωποι μιλούν με τόσο θερμά λόγια για τις κοινωνικές αυτές δομές. Έφτασα λοιπόν στο όμορφο αυτό χωριό της Μεσαράς και αντίκρισα το μεγάλο, πετρόκτιστο και καλαίσθητο κτήριο του ΚΑΠΗ. Είχα καθυστερήσει λίγο και μόλις μπήκα στην αίθουσα είδα στρωμένα τραπέζια και πλήθος κόσμου με το γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπό τους να φωτίζει τον χώρο. Ομορφοστολισμένη η αίθουσα και στα τραπέζια υπήρχαν ξομπλιασμένα ανθογυάλια με αγριολούλουδα που δροσέρευαν την ψυχή σου, μα εμένα η δική μου αναγάλλιαζε με την δροσερή αύρα της θάλασσας των φωνών και των γέλιων . Αυτή η αύρα όμως, έγινε άγριο, ζεστό κύμα αγάπης όταν η συντονίστρια και κοινωνική λειτουργός του ΚΑΠΗ, κυρία Εύα Λιναρδάκη , πήρε τον λόγο. Τα μάτια όλων μέσα σ...

14/2/20 ΤΑΛΕΝΤΟ...ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΚΛΙΝΟΣ Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, ξεχωριστός. Κάποιοι γεννιούνται με ιδιαίτερες ικανότητες και ταλέντα, κάποιους όμως τους άγγιξε λίγο παραπάνω ο θεός και τους έλουσε με ένα φως που τους περιβάλλει μέχρι να ζουν. Ένας τέτοιος φωτισμένος άνθρωπος είναι ο Αντώνης Κουκλινός. Ο Αντώνης γεννήθηκε στην Γρηγοριά μα έχει ρίζες από τους Γουργούθους στο Αμάρι. Αμούστακο κοπέλι ακόμα, έπιασε το λαούτο για να μερώσει το θεριό που βρουχόταν μέσα του, το μερακλίκι . Μα το θεριό αυτό, αθάνατο, αμέρωτο, αχόρταγο , συνεχίζει και βρουχάται τόσο δυνατά που θα ‘παιρνα όρκο πως το γροικώ όταν θωρώ τον Αντώνη Κουκλινό να παίζει λαούτο. Πολύ γρήγορα άρχισε να παίζει με σπουδαίους καλλιτέχνες και να γυρίζει όλη την Κρήτη μα κι όπου αλλού υπήρχαν Κρητικοί. Δεν τον έφτανε όμως μόνο αυτό. Το ταλέντο του, σαν το νερό του αοριού που τρυπά το χαράκι , τρέχει αστέρευτο και ξεδιψάζει όσους βρεθούν γύρω του. Γράφει, τραγουδά, συνθέτει ...

7/2/20 ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ..ΔΑΜΙΑΝΟΣ      - Κάνε παιδί μου το σταυρό σου σα σηκώνεσαι το πρωί, για να ξεκινά η μέρα σου με την ευλογία του θεού.      - Πατέρα, άκουσε να σου πω, κανείς δεν κάνει πια το σταυρό του, κανείς δεν πιστεύει σε θεούς και δαίμονες.     - Όχι δα και κιανείς, εγώ σκιας πιστεύω και στο Θεό και στους Αγίους και στα θαύματά τους.     - Νομίζω πως είσαι ο τελευταίος. Για τους νέους τουλάχιστον δεν υπάρχει ούτε θεός, ούτε βέβαια θαύματα. Όλα πια έχουν εξηγηθεί, τίποτα δεν υπάρχει που να μην το έχουν βρει οι επιστήμονες. Δεν υπάρχουν πια μυστήρια.     - Έτσα λες, ε. Για γροίκα μια ιστορία να μου την εξηγήσεις, αφού εσείς οι νέοι τα κατέχετε όλα.      Όταν εγεννήθηκα, ο κύρης μου είχε σκεφτεί να με βγάλει Δαμιανό για να 'χει και τα δυο ονόματα των θαυματουργών Αγίων Αναργύρων στο σπίτι του, μιας και τον αδερφό μου τον είχανε βγάλει Κοσμά. Όμως ...

31/1/20 Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗΣ Η συγγραφέας Μαρία καλεντάκη Η Μαρία Καλεντάκη , η γυναίκα που είναι η ζωντανή απόδειξη πως ο άνθρωπος μέχρι να ζει πρέπει να δημιουργεί για να αφήνει το σημάδι του, το ίχνος του στις επόμενες γενιές, είχε την ευγενή καλοσύνη να μου παραχωρήσει κάποια αποσπάσματα από το υπό έκδοση βιβλίο της με τίτλο: « ΤΟ ΕΝΝΙΑΔΕΝΤΡΙ ».         Το περιεχόμενο του βιβλίου, καθαρά λαογραφικό , καλύπτει όλες τις πτυχές της ζωής περασμένων εποχών. Μέσα στο βιβλίο, εκτός των άλλων, θα διαβάσει κανείς για τα Αστερούσια όρη , διάφορες ιστορίες, συνταγές ξεχασμένες με απίθανα υλικά, για τα έθιμα του γάμου , για το τυροκόμισμα, θα βρει μέσα παιχνίδια, παρατηρήματα. κάλαντα, γηθειές, θα μάθει για τα βραστάρια της Κρήτης, για την σχολική ζωή σε παλιές εποχές, θα διαβάσει επίσης μαντινάδες και ρίμες γεμάτες διδάγματα και μυρωδιές των Αστερουσίων, όπως και για την παραδοσιακή πρακτική ιατρική της Κρήτης . Τα βιβλία με λαογραφικό περιε...

24/1/20 ΤΟ ΑΝΕΖΙΝΙΩ Όμορφο κι ατίθασο το Ανεζινιώ. Με καστανό μακρύ μαλλί που λαμπύριζε στον ήλιο, με βυσσινιά χείλη και φρύδια πλεγμένα σαν γαϊτανάκι. Δεκαέξι χρονώ και μοσχομύριζε πράσινο σαπούνι και γαρυφαλλόκαρφο. Πετάριζε στα στήθια η καρδιά της, το θηλυκό δεντρί μέσα της σιγά-σιγά λουλούδιαζε, μα στο μυαλό ήτανε κοπέλι ακόμα. Γύριζε τις στράτες του μικρού ορεινού χωριού, πείραζε τα αγόρια κι έσκαγε στα γέλια. Το γέλιο της ξεσήκωνε τα αμούστακα παλικαράκια του χωριού και μουγκρίζανε σαν αμέστωτα τραγάκια.   Η μάνα της, την έβλεπε που είχε γίνει πια γυναίκα και ανησυχούσε. Ένα βράδυ που κοιμόταν η Ανεζίνα, λέει στον άντρα της: «- Η κοτζάκαρή σου, έχει αφηνιάσει, εξεβαρέθηκα να τση σέρνω το μαλλί και να τση λέω να προσέχει για δεν είναι μπλιο κοπέλι, πες τση κι εσύ πράμα. - Ίντα θαρρείς πως είμαι στραβός; Οψές τηνε στρίμωξα στη στράτα και τση αγρίεψα, τση άστραψα κι ένα χαστούκι γιατί εκαθότανε στο πεζούλι της εκκλησίας και ετσιγκλούσε τσοι τσούμαρους του χω...

17/1/20 ΟΙ ΘΥΜΗΣΕΣ..ΤΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΦΟΡΤΙΟ Το πιο πολύτιμο φορτίο που κουβαλά ο άνθρωπος είναι οι θύμησές του, οι εμπειρίες του , αυτά που θωρούν τα μάτια του και αυτά που αγγίζουν την ψυχή του. Πηλός είναι το μυαλό του ανθρώπου σαν γεννηθεί. Εύκολα χαράζεται εκεί ότι του κάνει εντύπωση, μα το ίδιο εύκολα σβήνεται και χάνεται στη λήθη. Όσο μεγαλώνει κανείς τόσο πιο δύσκολο είναι να αποτυπωθεί κάτι στο νου του, πρέπει να είναι πολύ έντονα ευχάριστο ή δυσάρεστο. Υπάρχουν όμως κάποιες στιγμές, στα πρώιμα χρόνια της ζωής του ανθρώπου, που χαράζονται πολύ βαθειά στο νου του, παραμένουν εκεί άσβηστες και ξεπροβάλουν μπροστά του όταν δεν τις περιμένει, σαν φθινοπωρινές μπόρες που ξεσπούν σε καταγάλανο ουρανό. Μία από αυτές τις στιγμές είναι τα σχολικά μας χρόνια . Ξέγνοιαστη η ψυχή του παιδιού, εύπλαστο το μυαλό του, ρουφά σαν το σφουγγάρι μυρωδιές, εικόνες, ήχους και γνώσεις που θα το συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή. Σχολικές αίθουσες, θρανία, μαυροπίνακας, γιορτές και εκδρομέ...

10/1/20 Η ΣΦΑΚΙΑΝΗ         Ελάτε έπαε στην παραστιά κοντά μου κακορίζικα να ζεσταθείτε γιατί ο χιονιάς όξω αγριεύει. Κάτσετε εδά ήσυχα να σασε ψήσω δύο τρία κάστανα και να σας πω για την γιαγιά σας τη Σφακιανή . Ήτονε, που λέτε η γιαγιά σας από το Ασκίφου, ένα χωριό στα Σφακιά και ο πατέρας της επειδή είχε γίνει έκεια ένα φονικό, την έπεψε μαζί με την αδερφή της έπαε στο χωριό σε ενούς κουμπάρου του, για να τις προστατέψει. Ο παππούς σας, ο Γιάννης, είχενε πρώτα παντρευτεί μια άλλη γυναίκα που την έλεγαν Χρυσή, μα επόθανε η κακόμοιρα πάνω στην γεννά κι έτσα επόμεινε, είκοσι χρονώ παλικαράκι, χήρος με ένα μωρό κοπέλι .                         Απελπισμένος, γύρευε μια γυναίκα να τονε δεχτεί και να του μεγαλώσει το κοπέλι του. Η γιαγιά σας ήτονε λεβέντισσα, όμορφη, ξανθιά και ο παππούς σας την είχε δει,   τού ‘ρεσε κι ήπ...

3/1/20 ΤΟ ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα έπεσε στα χέρια μου ένα μικρό, χαριτωμένο παιδικό βιβλίο. Ο τίτλος του: « Ο Αμήχανος μηχανικός..και το πιστόνι ». Ως γνήσιος βιβλιοφάγος το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν το εξώφυλλο. Είχε ένα ωραίο κίτρινο χρώμα και ήταν εικονογραφημένο με μεγάλη λεπτομέρεια. Με περίμενε όμως μεγάλη έκπληξη όταν άνοιξα την πρώτη σελίδα. Στο περιθώριο του εξώφυλλου υπήρχε ένα μικρό βιογραφικό του συγγραφέα και μια φωτογραφία. Το διάβασα και διαπίστωσα ότι συγγραφέας ήταν ο 11χρονος Γιώργος Φραγκιαδάκης . Με μεγάλη περιέργεια διάβασα το βιβλίο και μου έκανε εντύπωση πόσο ώριμο ήταν το χιούμορ του κειμένου. Το περιεχόμενο και το μήνυμα του βιβλίο είναι η χρησιμότητα της ανακύκλωσης . Ένα κομμάτι αλουμινίου με την μορφή εξαρτήματος μηχανής (πιστόνι), ξεκινάει το ταξίδι του όταν ανακυκλώνεται σε νέα μορφή και γίνεται κουτάκι αναψυκτικού όπου καταλήγει στο συνεργείο του «Αμήχανου μηχανικού», εκεί με χιουμοριστικούς ...

27/12/19 ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ Ο λογοτέχνης Κωστής Καργάκης Αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής φύσης τα ξωκλήσια και τα ‘ρημομονάστηρα. Τόσο πολύ έχουν ενσωματωθεί με το φυσικό περιβάλλον στην συνείδησή μας, που σε ένα ερημικό τοπίο μας κάνει περισσότερο εντύπωση αν δούμε ένα δέντρο να αντιστέκεται στην μανία του βοριά παρά ένα μικρό ασβεστωμένο εκκλησάκι να κρέμεται σε κάποιο φρούδι. Αυτά τα μικρά καταφύγια ψυχής έχουν στα θεμέλιά τους, μαζεμένα δάκρυα λύπης μα και χαράς. Μέσα από το φτωχικό κι αξόμπλιαστο Άγιο δισκοπότηρό τους τρέχει, αιώνες τώρα, αστέρευτη η ελπίδα. Εκτός από τους αγίους που θωρείς, σαν θα μπεις μέσα σε ένα ξωκλήσι ή   ‘ρημομονάστηρο, νοιώθεις σκιές ηρώων να στέκονται δίπλα σου, ακούς την ανάσα τους. Εκεί είναι τα σπίτια τους, εκεί έδωσαν μάχες, εκεί βρήκαν θάνατο ή λύτρωση. Στο υπό έκδοση Βιβλίο του Κωστή Καργάκη με τίτλο: « ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Ο δεκαπεντασύλλαβος των αρμάτων », ένα από τα 70 ποιήματα που περιέχει, περιγράφει αυτά ακριβώς ...