Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗΣ
31/1/20
Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗΣ
 |
| Η συγγραφέας Μαρία καλεντάκη |
Το περιεχόμενο του
βιβλίου, καθαρά λαογραφικό, καλύπτει
όλες τις πτυχές της ζωής περασμένων εποχών. Μέσα στο βιβλίο, εκτός των άλλων,
θα διαβάσει κανείς για τα Αστερούσια όρη,
διάφορες ιστορίες, συνταγές ξεχασμένες
με απίθανα υλικά, για τα έθιμα του γάμου , για το τυροκόμισμα, θα βρει μέσα
παιχνίδια, παρατηρήματα. κάλαντα, γηθειές, θα μάθει για τα βραστάρια της
Κρήτης, για την σχολική ζωή σε παλιές εποχές, θα διαβάσει επίσης μαντινάδες και
ρίμες γεμάτες διδάγματα και μυρωδιές των Αστερουσίων, όπως και για την
παραδοσιακή πρακτική ιατρική της Κρήτης.
Τα βιβλία με λαογραφικό περιεχόμενο, ειδικά όταν είναι γραμμένα από
ανθρώπους που έχουν το χάρισμα του λόγου και της γραφής, δεν έχουν μόνο
ιστορική αξία, δεν είναι απλά μια καταγραφή παλαιών και σύγχρονων εθίμων του
λαού μας, είναι μια παρακαταθήκη, ένα θησαυροφυλάκιο
μέσα στο οποίο βρίσκονται φυλαγμένα πολύτιμα αγαθά. Πρώτα από όλα εκεί θα
βρεις συμπυκνωμένη την σοφία του
απλού ανθρώπου, του ανθρώπου που μοναδικός του οδηγός είναι η φύση. Έπειτα θα βρεις το ηθικό υπόβαθρο παλαιότερων εποχών,
χρήσιμο για να βγάλεις συμπεράσματα για την ηθική της δική μας εποχής, όμως το
σημαντικότερο είναι ότι μέσα από αυτά τα βιβλία παραμένει ζωντανή η γλώσσα μας, η οποία αποτελεί και το
πιο πολύτιμο αγαθό ενός λαού. Στο βιβλίο αυτό της Μαρίας Καλεντάκη πέρα από τις
πληροφορίες που περιέχονται, οι οποίες πραγματικά είναι χρήσιμες, πέρα από το ψυχογράφημα των ανθρώπων της περιοχής
των Αστερουσίων, θα βρει κανείς ατόφια, ανόθευτη την όμορφη λαλιά της πολύπαθης αυτής περιοχής της Κρήτης.
Το παρακάτω απόσπασμα μας
μεταφέρει στην δεκαετία του 1950 και
διαβάζοντάς το, καταλαβαίνει κανείς πόσο πολύ έχει αλλάξει η κοινωνία και οι συνήθειές μας. Με το
πέρασμα των χρόνων η ζωή μας έγινε πιο
εύκολη, πιο άνετη, πιο γρήγορη, μα ξεχάσαμε την ομορφιά
και την αξία του απλού, η σκληρή
δουλειά και ο κόπος του μεροκάματου δεν είναι πλέον άξια σεβασμού, τα θεωρούμε όλα εύκολα πια κι όταν όλα τα θεωρείς
όλα εύκολα και ευτελή, τίποτα δεν μοιάζει όμορφο, τίποτα δεν σε ενθουσιάζει.
Εδώ λοιπόν, η Μαρία Καλεντάκη, μας
θυμίζει πόσο δύσκολο ήταν την εποχή εκείνη κάτι που σήμερα είναι πάρα πολύ
απλό, η φωτογράφηση:
« ΣΤΑ ΣΤΕΡΟΥΣΙΑΝΑ ΧΩΡΙΑ
Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗΣ
Στο χωριό μου αλλά και σε άλλα χωριά των
Αστερουσίων γιόρταζαν ένα και δύο Αγίους. Έτσι γινόταν μεγάλα πανηγύρια. Π.χ.
στην Εθιά γιορτάζονταν ο Προφήτης Ηλίας και της Αναλήψεως του Κυρίου. Έτσι
ερχόταν ο φωτογράφος σηκώνοντας στους ώμους του την μηχανή και στο χέρι τον
κουβά. Αφού έστενε τα στρίποδα τοποθετούσε απάνω την μηχανή με τη μαύρη μακριά μανίκα.
Έπαιρνε πόζα η κάθε οικογένεια, η κάθε κοπελιά και ντελικανής και
φωτογραφιζόταν για ενθύμιο. Αυτό γινόταν σε πολλά ορεινά χωριά. Η μηχανή την
δεκαετία του 1950 ήταν ένα τετράγωνο κουτί στην ομπρός μεριά είχε μια στρογγυλή
τρύπα όπως το μικρό πιατάκι. Ήταν κλειστή με ένα καπάκι που είχε απάνω ένα
πουλάκι. Από την πίσω μεριά είχε μια μαύρη μανίκα που έβαζε μέσα τη μούρη του ο
φωτογράφος και αφού τακτοποιούσε τους εικονιζόμενους, μας έλεγε: «ξανοίγετε το
πουλάκι!». Αφού ξανοίγαμε το πουλάκι όλοι, εγύριζε το καπάκι και έβγαινε η
φωτογραφία. Μετά τις έβαζε στον κουβά με νερό , τις ξέπλενε και τις έβαζε να
στεγνώσουν στον ήλιο και να τις πάρουμε όλοι με χαρά. Σκεφτείτε τώρα εκείνα τα
χρόνια της δεκαετίας του 1940-1950 που έζησα εγώ, τη τυραννία για να βγει μία δραχμή. Ο φωτογράφος έβρισκε κανένα
αγωγιάτη από το Ηράκλειο να τον φέρει μέχρι τον Πύργο, μετά έβρισκε κανένα
μουλάρι η γάιδαρο να τον φέρει μέχρι την Εθιά και να σηκώνει πολλές φορές και
τα πράγματα που ήταν βαριά. Αλλά το έθιμο ήταν έθιμο και δεν το σταματούσε
τίποτα. Εκείνα τα χρόνια παρά το ότι ήταν δύσκολα δεν σταματούσε τους ανθρώπους
να τρέξουν από χωριό σε χωριό σε χαρές και λύπες».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου