ΛΕΡΑΤΟΙ-ΟΙ ΒΟΡΡΙΖΑΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΜΑΧΟΙ

 

ΚΡΗΤΕΣ ΗΜΙΘΕΟΙ, ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

ΛΕΡΑΤΟΙ-ΟΙ ΒΟΡΡΙΖΑΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΜΑΧΟΙ

          Ζεύκι μεγάλο έκανε ο Δερβίς Αγάς στο κονάκι του, στις Κούρτες. Είχε καλεσμένους πολλούς γενίτσαρους κι άλλους αιμοσταγείς Τούρκους της περιοχής. Απάνω στο γλέντι ο θηριώδης Αγάς άρχισε να διηγείται τα κατορθώματά του, τις σφαγές, τους βιασμούς και τα βασανιστήρια που έσερναν οι χριστιανοί από τα χέρια του. Γελούσε κι έστριβε το παχύ του μουστάκι ευχαριστημένος, μα ένας Τούρκος απέναντί του, κοροϊδευτικά του είπε: «Σώπα δα κι ένα γκιαούρη, τον Φραγκιά τον Λεράτο, ξάνοιξες να σκοτώσεις στα Βορρίζα και τον ήφηκες μισοσκοτωμένο. Εθάρριες πως του ‘κοψες την κεφαλή μα κείνος εκατάφερε να φτάξει στο κύρη του που είναι πρακτικός γιατρός και τονε γιατροπόρεψε. Εδά γυρίζει με τον αδερφό του τον Κωνσταντή και λένε πως όντε παντίξετε τα ξέτελά σου θα ‘ναι κακά». Προσβλήθηκε ο Αγάς, καβαλίκεψε το άλογό του και πήγε έξω από το σπίτι του γέρο-Λεράτου στα Βορρίζα. Του φώναξε και σαν βγήκε ο γέρος, άδειασε τις πιστόλες απάνω του και τον σκότωσε. Ο Κωνσταντής κι ο Φραγκιάς αφού θάψανε τον κύρη τους, πήγανε στον Άγιο φανούριο κι ορκίστηκαν να τελειώσουν τον Δερβίς Αγά.

 

          Ο σκληρός αυτός γενίτσαρος είχε μεγάλο όνομα στη Μεσαρά. Το χαρέμι του ήταν γεμάτο από όμορφες κοπέλες που τις άρπαζε σκοτώνοντας τις οικογένειές τους. Όποια μάλιστα τολμούσε να αντισταθεί, το τέλος της ήταν αργό και βασανιστικό. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τον θάνατο του γέρο-Λεράτου κι ο Δερβίς Αγάς έμαθε για τον γάμο μιας Ανωγειανής που την ήθελε για το χαρέμι του, της όμορφης Φανής Αεράκη. Αποφάσισε λοιπόν να πάει να την κλέψει. Πήρε τον αράπη που είχε για ακόλουθο και με τα άλογα τράβηξαν τον δρόμο για τη Νίδα. Ο Κωνσταντής και ο Φραγκιάς μάθανε για τα σχέδια του γενίτσαρου κι πήραν την απόφαση να του στήσουνε καρτέρι, αφού κατέχανε τη διαδρομή που θα ακολουθούσε.

        Ο Φραγκιάς έκαμε χωσά στον Πόρο της Νίδας κι ο Κωνσταντής πιο μπροστά στη Θέση Μηλιά, έτσι ώστε να τον κυκλώσουν και να μην μπορεί να ξεφύγει. Ανεβαίνει ο Αγάς τα κακοτράχαλα, γεμάτα χαράκια μονοπάτια προς τον Πόρο της Νίδας και τα πέταλα των αλόγων χτυπούν στις πλάκες. Ο Φραγκιάς που από την κούραση τον είχε πάρει ο ύπνος ξυπνά, σφυρίζει το συνθηματικό στον αδερφό του και περιμένει να προχωρήσει ο Αγάς με τον αράπη. Ο Κωνσταντής ακούει τη σφυρά κι από μια τρύπα του χαρακιού που είχε στέσει μετερίζι, βλέπει τους δυο καβαλάρηδες να σιμώνουν. Σέρνει τις πιστόλες και τα μηλίγγια του χτυπούν δυνατά από το μίσος. Τώρα πια βλέπει καθαρά την άγρια θωριά του Δερβίς Αγά, είναι κοντά. Παίζει ένα σάλτο και βρίσκεται μπροστά τους: «Ξεπέζεψε Δερβίς Αγά απου ‘χομε λογαριασμούς, να δω κιόλας αν δεν σε πιάνουν οι μπάλες, όπως λες», φώναξε ο Κωνσταντής, μα ο Αγάς που είχε πάντα τον νου του, σέρνει την πιστόλα και σημαδεύει τον Λεράτο. Ο Κωνσταντής προλαβαίνει, παίζει του Αγά, τον βρίσκει ψηλά στο μπέτη και ξαναχώνεται στο μετερίζι του. Εντωμεταξύ πίσω έρχεται ο Φραγκιάς, σκοτώνει τον αράπη και πιάνει άλλο μετερίζι. Ο Δερβίς Αγάς τραυματισμένος σέρνεται πίσω από ένα βράχο κι ακολουθεί σκληρή μάχη. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα βόλια του Αγά, σέρνει από τη βούργια του τα εξάρια, τα ασημένια νομίσματα, που είχε για να φιλοδωρήσει τη Φανή, τα δαγκάνει και τα κάνει βόλια. Η μάχη συνεχίζεται. Οι Λεράτοι όλο και σιμώνουν του Αγά ώσπου ορμούν και τον σκοτώνουν. Του παίρνουν τα άρματα, τα ρούχα κι ο Κωνσταντής του κόβει το μουστάκι. Πιάνουν το πτώμα και το ρίχνουν σε ένα βαθύ λακκί που μέχρι σήμερα λέγεται «Του Δερβίση το Λακκί».

         Την άλλη μέρα μεγάλος γάμος γίνεται στα Ανώγεια. Η όμορφη Αεροπούλα παντρεύεται έναν Σκουλά κι όλο το χωριό είναι στο πόδι. Τελευταίοι φτάνουν οι Λεράτοι και σιμώνουν να χαρίσουν. Βγάνει ο Κωνσταντής το χάρισμα και μαζί αφήνει στο δίσκο και το μουστάκι του Δερβίς Αγά. Γυρίζει τότε και λέει στη νύφη: «Καλή ζωή να ‘χετε Φανή και να μασε θυμάσαι γιατί οψές σε γλυτώσαμε από του Δερβίς Αγά τα χέρια».

 

(Ευχαριστώ θερμά τον Χρήστο Στιβακτάκη για την παραχώρηση της φωτογραφίας των έργων του αείμνηστου πατέρα του, Στάθη Στιβακτάκη)