ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ- Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΛΟΓΟ

 

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΛΟΓΟ




    Αν και λάτρης της κλασικής λογοτεχνίας, δεν είναι λίγες οι φορές που καταφεύγω σε σύγχρονους συγγραφείς γιατί πιστεύω πως μέσα από τα βιβλία μπορείς να πιάσεις τον παλμό μιας κοινωνίας, να ακούσεις τους πιο κρυφούς της στεναγμούς, να την κατανοήσεις βαθιά. Γνωρίζοντας λοιπόν τον Πυθαγόρα Φραγκιαδάκη από την πετυχημένη του πορεία ως στιχουργό, μου κινήθηκε η περιέργεια να διαβάσω την πρώτη συγγραφική του δουλειά με τίτλο: «Η αγάπη είναι στον επίλογο».

    Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένας άντρας παγιδευμένος στη θλίψη και στην απόρριψη. Βιώνει τον χωρισμό και τη μοναξιά, θεωρώντας πως η ζωή του έχει κάνει τον κύκλο της. Όμως μέσα από τη φιλία, μέσα από την αγκαλιά ενός παιδιού και μέσα από τα μάτια μιας δασκάλας, θα ξεκινήσει ένας καινούργιος κύκλος στη ζωή του και θα βρει όλα αυτά που νόμιζε πως ήταν πια αργά να αποκτήσει.

Ο συγγραφέας του βιβλίου Πυθαγόρας Φραγκιαδάκης.


     Το βιβλίο αυτό σε κερδίζει από την πρώτη σελίδα με τη σύγχρονη, ζωντανή του γλώσσα, με τον δυνατό ρυθμό αφήγησης μα κυρίως με τις ολοζώντανες εικόνες του. Οι δομημένοι χαρακτήρες, η αμεσότητα της αφήγησης και το πετυχημένο ψυχογράφημα της σημερινής κοινωνίας, αποτελούν την πετυχημένη συνταγή τούτου του έργου. Διαβάζεται πραγματικά με μια ανάσα και η αίσθηση που σου μένει στο τέλος είναι αυτή της λύτρωσης και της τρυφερότητας. Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στο διαδίκτυο από τις εκδόσεις «ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ».

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΣΙΟΡ ΤΖΑΝΑΚΗ

Εικόνα
  ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΣΙΟΡ ΤΖΑΝΑΚΗ Θυμούμαι μας μάζωνε η γιαγιά Αλεξάνδρα γύρω της, έπαιρνε την μικρή μου αδερφή στην ποδιά της κι άρχιζε να μας λέει τραγούδια. Πότε «τη γυναίκα του πρωτομάστορα», πότε αποσπάσματα μεγάλα από τον «Ερωτόκριτο» και πολλά άλλα . Αυτό όμως που έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στο νου μου είναι το τραγούδι του Σιορ Τζανάκη . Ψάχνωντας λοιπόν βρήκα μια συλλογή Κρητικών ασμάτων του 1876 στην οποία είναι καταγραμμένο, περίπου όπως το τραγούδαγε η καταπληκτική αυτή γυναίκα. Προφανώς το τραγούδι αυτό είναι πολύ παλιό αφού από το όνομα και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι πάει πίσω στην εποχή της Βενετοκρατίας. Ιδού λοιπόν το τραγούδι του σιορ Τζανάκη που ήταν πολύ διαδεδομένο σε όλη την Κρήτη πριν από μερικές δεκαετίες. Ο σιορ Τζανάκης   Αφρουκαστήτε να σας πω για το σιόρ Τζανάκη με ίντα νου και λοϊσμό το πήρε το Λενάκι. Βάν’ αλλαξιές στολίζεται ‘πο κει περνοδιαβαίνει και το βιολί στη χέρα του τον άθρωπο...
Περισσότερα»

ΤΣΗ ΚΟΝΤΟΛΕΝΙΑΣ

Εικόνα
  Τση Κοντολενιάς ...κι αμοναχός μου πόμεινα σαν το δεντρό στο δέτη... Γέρος τρεις χρόνους γούζεται, έρμος ξεταιριασμένος του Θιού παραπονούμενος, του χάρου μανισμένος, σκυφτός ομπρός στην παραστιά τον άθο ‘νεχουμίζει τσοι περαζόμενους καιρούς με πίκρα ντουχιουντίζει, πως ήτονε, πως πόδωκε κι ίντα λογιώ να διάξει, τσ΄ αμοναξάς το σεντεμέ πώς να τονε βαστάξει. Κλειδώθηκε στο σπίτι ντου, αθρώπου δεν σιμώνει μήδε ‘ποβεγγερίσματα στσι γειτονιές ζυγώνει, κρασί δεν θέλει να γευτεί, ρακί δεν του μυρίζει κι ό,τι φαΐ ερέγουντο εδά του ανοστίζει. Ολημερίς τα χείλη ντου είναι ποσφακωμένα και τρέχουνε τα μάθια ντου δάκρυα πυρωμένα. *** Στενάζει κι ανεστουλουχά, ο νους του μυρμιδιάζει στον τοίχο τη κορνίζα ντως θωρεί κι αναστενάζει, απού ‘ναι αυτός στη μια μερά, αρχοντοκαθισμένος με τα καλά στιβάνια ντου ‘μορφοκαλικωμένος και δίπλα ντου η Κοντολενιά, ορθή ‘ποκαμαρώνει, φορεί χρυσούς αμπροκαμούς και μεταξένια ζώνη. *** ...
Περισσότερα»

Ο ΚΑΤΗΣ ΤΗΣ ΑΘΟΥΣΑΣ

Εικόνα
  Ο κάτης της Αθούσας Τρύπωσε ο ήλιος απ’ το παραθύρι και χάιδεψε το σταφιδιασμένο πρόσωπο τσ’ Αθούσας, που κάποτε είχε το ίδιο χρώμα με τα άγρια ρόδα του Μαγιού. Άνοιξε η γρα τα μάθια και ανόρεξα της σηκώθηκε αναστενάζοντας. Ξάνοιξε το δροσονέρι που ‘χε γράνει τα παραθύρια κι ήβαλε το σάλι τζη να μην εργά. Φόρεσε τα φαωμένα πασούμια τζη και πήγε στη γούρνα για να ‘ποσαστεί. Ως είδε στον μικιό καθρέφτη τη μούρη τζη και τον ανεμαλλιασμό τζη, μονολόγησε: « ε κακομοίρα Αθούσα και πως επόδωκες». Μόλις άνοιξε την πόρτα να φέρει δυο λιοφουντίδια για ν’ ανάψει την παραστιά, να σου και χώνεται ένας κάτης μες στο σπίτι: « καλώς τον Κασίδη. Δεν ήθελες να μπεις οψές το βράδυ μέσα, μόνο ήθελες να γαμπρίζεις. Εδά που εξετρεμούλιασες χώνεσαι μέσα, ε;». Έτοσες ο κάτης ήταν η μόνη συντροφιά τσ’ Αθούσας και τον ήλεγε Κασίδη γιατί ήτονε μαδημένος απου τα γηραθειά κι από τους τσακωμούς με τους πια νέικους κάτες. Η γρα άναψε τη φωτιά κι ο Κασίδης τριγυρνούσε στα πόδια τζη νιαουρίζοντας δυνατά: « Ν...
Περισσότερα»

Ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟ 1821 ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

Εικόνα
  Ο ξεσηκωμός της Κρήτης το 1821 στα σχολικά βιβλία. Όντε-ν-ήμουνε μικιό κοπέλι κι είχενε ο νους μου σαφί τσι φτερούγες ορθάνοιχτες, κάθε τέθοια εποχή, παραμονές της 25 ης Μαρτίου, γροικούσα τον δάσκαλο να μιλεί για την Επανάσταση του ’21 και τρούλωνα τ’ αυτιά μου σαν το λαγωνάρικο κουλούκι. Ήφευγε ο νους μου κι επέτα τ’ αψήλου, σε τόπους που δεν εκάτεχα μα τσοι ‘πλαθα όπως ήθελα εγώ. Μωριάς, Ρούμελη, Μάνη, Τριπολιτσά. Εθώρρουνα τσι κρεμασμένες εικόνες των ηρώων γύρω-γύρω στην τάξη, Κολοκοτρώνης, Διάκος, Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος κι ήλεγα: «μωρέ, ίντα λοής θεριά είναι ‘τανά; Με τσι παχές μουστάκες, με τα γιαταγάνια ντως. Έτούτοι, αμοναχοί εφάγανε την Τουρκιά». Μα μέσα μου μ’ έτρωγε κάτι και κάποια στιγμή ερώτησα τον δάσκαλο: «Κύριε, έπαε στην Κρήτη δεν εκάμαμε επανάσταση το ’21;», ο δάσκαλος βέβαια δεν μου ‘δωκε σημασία (ήτονε και ξενομπάτης) μα εγώ είχα πάντα την απορία κι όσο μεγάλωνα τόσο εθέριευε. Αναγνώστης Μανουσογιαννάκης Ίμπρος Σφακίων. Φωτογραφία από το βιβλ...
Περισσότερα»

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΞΟΜΠΛΙΑ ΣΤΟ ΦΑΝΤΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Εικόνα
  Τα τέσσερα ξόμπλια στο ‘φαντό της Κρήτης Πηγή φωτογραφίας: διαδίκτυο Στεία: Άνυδρο χώμα, ποτισμένο με αγόγγυστο ιδρώτα και άγνωστο, ηρωικό αίμ α. Λίγα δέντρα εδώ. Ελιές που καψωμένες κάθονται η μια στη σκιά της άλλης. Χαρουπιές, με τις πληγές της βεντέμας στο γέρικο κορμί τους ακόμα ανοιχτές και δυο-τρία πλατάνια, δροσισμένα, άλλοτε από τρεις στάλες μύθου κι άλλοτε από τρία δάκρυα προσευχής. Απ’ αυτήν εδώ τη γωνιά της θάλασσας κάποτε πορφύρωσε η ιστορία. Φοίνικες πειρατές σε τούτες τις αμμουδιές πρωτόφτυσαν χάμω τους σπόρους της Ανατολής κι αυτοί ριζόσυραν ως τα φρούδια του χρόνου. Λέξεις πιασμένες χέρι-χέρι σε δεκαπεντασύλλαβο, πηδηχτό χορό, ακούραστες στριφογυρίζουν ομπρός μου. Στεία, ξόμπλι ακριβό στο ‘φαντό της Κρήτης Ηράκλειο: Γη της οινοφόρου αμπέλου, με τους πολύγεννους λόφους, πενήντα αιώνες δισκαφισμένους. Με τα δίμετρα πιθάρια στα υπόγεια του Μίνωα, γεμάτα ακόμα με το πρώτο μαζωχτό του αγρούλιδα. Με τον κρητικό κυπάρισσο, τη μια να βαστά γερά τη στέγη ...
Περισσότερα»

Η ΠΕΡΑΣΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΓΓΑ

Εικόνα
  Η ΠΕΡΑΣΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΓΓΑ   Είχα τάξει στον γαμπρό μου, Μανώλη και το φίλο του Νίκο, να περάσομε το Φαράγγι της Σαμαριάς , φέτος λοιπόν που έκαμε πολλά νερά και χιόνια πήρα την απόφαση να πάω.   Επήγα και ξώμεινα στης αδερφής μου στο Ρέθυμνο και το πρωί της Παρασκευής,   εκκινήσαμε οι τρεις οδοιπόροι με το αμάξι του Μανώλη για το ΚΤΕΛ των Χανίων.   Εφτάξαμε λοιπόν στα πολύβουα Χανιά και αφού αφήσαμε το αμάξι σε ένα στενό, περπατήσαμε λίγο μέχρι το ΚΤΕΛ.   Στις 7:50 ξεκινήσαμε μαζί με πολλούς τουρίστες για το οροπέδιο του Ομαλού .       Εντακάραμε και ανεβαίναμε τον οφιδωτό, στενό δρόμο κι αφού χορτάσαμε γκρεμνά και δεντρά στις 8:50 μπήκαμε στο οροπέδιο και σταματήσαμε στην εμπασά του Φάραγγα , όπως τον λένε οι ντόπιοι. Το μέρος σου κόβει την ανάσα, θεόρατα βουνά χιονισμένα στις κορφές, κυπαρίσσα, έλατα και από κάτω ο Φάραγγας να χάσκει. Η θέα από την είσοδο του "Φάραγγα"        Αφού βγάλαμε μερικ...
Περισσότερα»