Ο ΤΡΙΧΑΧΑΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΦΙΝΑ

 

ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΟΠΩΝΥΜΙΩΝ

Ο «Τριχάχαλος» σταυρός του Κόφινα

Απ’ όλα τα μέρη τση Κρήτης, περίσσα ρέγομαι να σαλεύγω στα κακοτράχαλα Αστερούσια. Να βγορίζω τον πολύγεννο κάμπο κι από πάνω απ’ τη κεφαλή μου να φτεροκοπούνε θεόρατες σκάρες. Να πατώ στα τζουγκριά και να θωρώ πέρδικες να στραταρίζουν ανέγνοιες. Να γροικώ λέρια των οζώ και να χώνομαι σε πανάρχαια μιτάτα. Να σκαλώνω στη πια ψηλή κορφή, στον Κόφινα, και να με χτυπά ο γέρο-Βοριάς με λύσσα. Έκεια, στον Κόφινα, φτεροκοπά κι εμένα ο νους μου, κλουθώντας τσοι θρύλους που εγεννηθήκανε σε τούτο τον μυριοπάτητο βράχο, τον θαλασσόβρεχτο.

 

Ο Κόφινας από κοντινή απόσταση, με τα χρώματα του Μάη απλωμένα στην άγονη γη.

 

Ήτονε λέει τότε που ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄, είδε έκειονα το όραμα με τον σταυρό στον ουρανό, που ‘γραφε «Εν τούτο νίκα» κι εγίνηκε η αιτία να γενεί, αυτός Μέγας κι ο Χριστιανισμός παγκόσμια θρησκεία. Ετότεσας λοιπόν επαρήγγειλε στσοι χρυσοχόους του να φτιάξουν έναν ολόχρυσο σταυρό, που τον είχε πάντα μαζί του και με τη βοήθειά του ενίκησε σε όλους τους πολέμους.

Τον σταυρό έκειονα, τον θαυματουργό, τον είχανε μαζί ντος στις νικηφόρες μάχες, όλοι οι διάδοχοι αυτοκράτορες, ώσπου ένας απ’ αυτούς εγίνηκε μοναχός στο Άγιο Όρος και αφιέρωσε τον σταυρό στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Έκεια εβρισκότανε ‘σάμε την εποχή που οι Σαρακηνοί τση Κρήτης εκάμανε επιδρομή. ελεηλατήσανε τη Μονή και κουβαλήσανε πολλούς μοναχούς ως σκλάβους. Ανάμεσα στσοι σκλάβους ήτονε κι ο Βατοπεδινός Βηματάρης, έκειοσας δηλαδή που ήτονε υπεύθυνος του Ιερού Βήματος, που τακτοποιούσε τα Ιερά σκεύη, τα Ιερά λείψανα και τα άμφια. Ο μοναχός αυτός είχε χώσει στο μπέτη του τον θαυματουργό σταυρό.

 

 

Το κακοτράχαλο μονοπάτι για την κορφή του Κόφινα.

 

 

Οι Σαρακηνοί επήρανε τσοι μοναχούς και στοι φορτώσανε σε άλλο καράβι να τσοι πάνε στα σκλαβοπάζαρα τση Ανατολής. Λίγο πριν βάλουν μέσα τον Βατοπεδινό Βηματάρη, για να μην πέσει ο σταυρός του Μεγάλου Κωνσταντίνου στα χέρια των απίστων, ο μοναχός τον  έβγαλε απ’ το μπέτη του, τον σήκωσε ψηλά και τον άφησε. Τότε ο σταυρός αρχίνηξε ν’ ανεβαίνει προς τον ουρανό κι όταν έφτασε ψηλά εκόπηκε στα δυο.

Το μεγάλο κομμάτι του σταυρού που αποτελούνταν από τσοι τρεις χαχάλες, έφυγε κι αφού στάθηκε για λίγο πάνω από τον Κόφινα, εβούτηξε και χώθηκε μες στο βουνό. Το πια μικιό κομμάτι, η δεξά χαχάλα, που ‘χε απομείνει, ήφυγε κι επήγε και χώθηκε στη κορφή του Ψηλορείτη. Από τότεσας στον Κόφινα τιμούνε οι ανθρώποι τον Τριχάχαλο σταυρό κι εσάσανε και εκκλησία πετρόχτιστη στη χάρη του Τιμίου Σταυρού.

 

Η εκκλησία του Τίμιου Σταυρού στην κορφή του Κόφινα.

 

 

Κάθε χρόνο, λίγο πριν ξημερώσει η εορτή του Τιμίου Σταυρού, στσι 14 του Σετέμπρη, ο Τριχάχαλος σταυρός προβαίρνει μέσα απ’ το Ιερό βουνό κι αφού σταθεί για μια ολιά πάνω απ’ την εκκλησία, αρχίζει σιγά-σιγά να πηγαίνει προς Τον Ψηλορείτη. Έκεινα την ώρα ξεκινά απ’ τον Ψηλορείτη το τέταρτο χαχάλι και προχωρεί προς τον Κόφινα, ίσαμε να σμίξουνε τα κομμάθια για λίγη ώρα κι ύστερα πάλι γιαγέρνουνε οπίσω στη χωσά ντος.

Όποιος λοιπόν θαρρεί πως είναι άξιος κι έχει καθαρή τη ψυχή ντου, ας ανέβει στον Κόφινα έκεινα τη βραδιά, για να δει με τα μάθια ντου τον Τριχάχαλο σταυρό του Κόφινα.

 

 

Λουκαδάκης Νίκος

“ Ο Δαφνιανός”

niloukadakis@yahoo.gr