"Ο ΔΑΦΝΙΑΝΟΣ" ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΛΟ

  Ο ΡΟΥΚΟΥΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Επόσασε τα οζά ο Μιχάλης και τα μόλαρε να βοσκήσουν. Τσούμαρος ήτονε, ψηλός, ανοιχτοκούταλος κι αγριόθωρος σαν το θεριό. Ένα χρόνο τώρα έκανε το φαμέγιο στα οζά του Αγά Αλήκου που είχε τη μάντρα του στον Μπρίκο, ένα ύψωμα που βγόριζε η Πόμπια κι ο κάμπος της Μεσαράς. Ο κύρης του, ο Νικολής Καρούζος , δεν μπορούσε να τονε κάμει ζάφτι. Είχε κι άλλα κοπέλια μα του τα ‘φαγε η πανόγλα, το μαύρο θανατικό, μοναχά ο Μιχάλης του πόμεινε κι αυτός έμπλεκε όλο σε μπελάδες, ειδικά τους Τούρκους, τους έβλεπε κι έβγανε αφρούς από το στόμα. Κάθε αργά έπιανε ο Νικολής τον γιο του και την μια τονε μάλωνε, την άλλη τον συργούλευε: « παιδί μου, πρόσεχε τα αγαδάκια μην τους ξεσυνερίζεσαι, μην μας ανάψεις κιαμιά φωθιά και χαθούμε όλοι», μα ο Μιχάλης τον χαβά του, δεν άκουγε κανένα. Αφού λοιπόν είχε κάμει ο Μιχάλης πολλούς Τούρκους της περιοχής εχθρούς, ο κύρης του φοβήθηκε ότι θα χάσει το κοπέλι του και ζήτησε από τον Αλήκο να τονε πάρει φαμέγιο. Κανείς δεν θα τολμούσε να ...

  ΧΑΜΙΝΤΙΕ Πριν από κάμποσο καιρό έπεσαν στα χέρια μου δύο κασέτες ήχου που το περιεχόμενό τους πραγματικά με συγκλόνισε. Τις κασέτες αυτές τις είχε ηχογραφήσει πριν από πολλά χρόνια ένας Σύριος από το Χαμιντιέ . Περιέχουν σκοπούς γνωστούς μα και άλλους εντελώς άγνωστους καθώς και μαντινάδες που μοιάζουν να είναι παλαιότατες, όλα δοσμένα με τη φωνή ηλικιωμένων κατοίκων του ελληνόφωνου αυτού χωριού.  Αφιέρωσα πολλές ώρες για να ψηφιοποιήσω τις κασέτες και να διορθώσω τον ερασιτεχνικά γραμμένο ήχο, μα μου πήρε περισσότερο χρόνο να καταγράψω τα τραγούδια και τις μαντινάδες.   Η θέση του χωριού Χαμιντιέ στο χάρτη   Η ιστορία του χωριού αυτού, που βρίσκεται στα παράλια της Συρίας , είναι γνωστή. Δημιουργήθηκε περίπου το 1897 από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ για να στεγαστούν οι εξόριστοι μουσουλμάνοι της Κρήτης μετά την αναχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων από το νησί. Οι κάτοικοι στο Χαμιντιέ δηλώνουν Κρητικοί και δεν σταματούν να το φωνάζουν. Πέντε γενι...

  ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΝΘΗ     Αγαπήθηκαν πολύ ο Άγγελος και η Χρυσάνθη, έρωτας πιτήδειος και μεγάλος κι ας ήταν από διαφορετικούς κόσμους ο καθένας. Η Χρυσάνθη γεννημένη σε ένα χωριό της Μεσαράς, μεγαλωμένη μέσα στη φύση, με την ελευθερία και την ζωντάνια που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους της υπαίθρου κι από την άλλη ο Άγγελος, ένας νεαρός γέννημα-θρέμμα της πόλης, μεγάλωσε παίζοντας στις αλάνες και στους δρόμους του Ηρακλείου. Όσο περνούσε ο καιρός, ο έρωτας τους φούντωνε σαν το δέντρο που οι ρίζες του βρίσκουν καλό χώμα κι ανάδοση . Όσοι τους έβλεπαν τους θαύμαζαν, όπως θαυμάζεις δύο δροσερά ρόδα στο ανθογυάλι. Οι δυο νέοι ήταν αναθρεμμένοι με αρχές και βάδιζαν στη στράτα της τιμής και της πρεπιάς, έτσι αφού πέρασε κάμποσος καιρός και είδαν πως οι ψυχές τους σοφιλιάζανε, αποφάσισαν πως πρέπει να ζήσουν μαζί, να ανοίξουνε σπιτικό, να κάνουνε και κανένα κοπέλι. Πήγε ο Άγγελος στο χωριό, τα μιλήσανε με το πατέρα της Χρυσάνθης κι ορίσανε το γάμο τους. Οι γονείς της Χ...

  ΛΕΥΚΟΝΤΥΜΜΕΝΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Όσες φορές και να βρεθεί κανείς στην αγκαλιά της Κρητικής φύσης ποτέ δεν θα βρει ένα τόπο να μοιάζει με τον άλλο. Κάθε φορά θα ανακαλύπτει και κάτι καινούργιο σε μέρη που θαρρεί πως τα ‘χει χιλιοϊδωμένα. Μονάχα δυο εικόνες ίδιες θα συναντήσεις όπου κι αν σε βγάλουν τα ευωδιαστά, κακοτράχαλα μονοπάτια τούτου του τόπου, το γαλάζιο του ουρανού που σμίγει με το μπλε του πελάγου και τα λευκοντυμένα, ερημικά ξωκκλήσια. Σαν τα αγριολούλουδα που φυτρώνουν σε απόκρημνα φρούδια, σε κάμπους, στις κορφές των βουνών, ακόμα και στις θαλασσόβρεχτες αμμουδιές, έτσι και τα ξωκκλήσια βρίσκονται παντού, όπου υπάρχει ανθρώπινο χνάρι, όπου μπορεί να φτάσει το ακούραστο χέρι της πίστης.   Τα καταφύγια αυτά της ψυχής, που τα γεννά πότε η ανάγκη και πότε η ευγνωμοσύνη, είναι τόσο πολύ ενσωματωμένα στο φυσικό τοπίο που μας φαίνεται παράταιρο και μας ξενίζει όταν η ματιά μας, στα μεγάλα ή στα μικρά της ταξίδια, δεν συναντά έστω κι ένα μικρό, ταπεινό εκκλησάκι...