"Ο ΔΑΦΝΙΑΝΟΣ" ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΘΗΛΕΩΝ ΣΤΟ 3 ο  ΛΥΚΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 1931-2011 Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι ευλογημένος γιατί στην δυσκολοδιάβατη στράτα της ζήσης μου, συναντώ σπουδαίους ανθρώπους, μα το κυριότερο είναι ότι μέσω των ανθρώπων αυτών, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, γνωρίζω και σπουδαία βιβλία . Ένα από αυτά είναι το βιβλίο με τίτλο: « Από το Γυμνάσιο Θηλέων στο 3 ο Λύκειο Ηρακλείου 1931-2011 ». Το βιβλίο έχει υπότιτλο: « Από τον Ναό του Σωτήρος-Βαλιδέ Τζαμί στην Λεωφόρο Δημοκρατίας 12 », μια που το Γυμνάσιο Θηλέων στεγάζονταν πρώτα σε αυτό το ιστορικό κτήριο, τον Ναό του Σωτήρος το οποίο κατεδαφίστηκε ως δήθεν «ετοιμόρροπο» το 1970. Το βιβλίο αυτό το επιμελήθηκε η φιλόλογος και αέναη μαχήτρια της εκπαίδευσης, Γωγώ Κουγιουμουτζάκη .   Το βιβλίο καλύπτει πλήρως την ιστορία 80 ετών εκπαίδευσης στα σχολεία αυτά, με πλήθος πληροφοριών από σχολικά αρχεία , από σχετικά άρθρα εφημερίδων της εποχής, από φωτογραφικά αρχεία και από προσωπικές εμπειρίες , κάνοντάς το ένα πραγ...

20/3/20 Η ΠΕΛΑΓΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΛΛΗ Σκυμμένη πάνω από την πέτρινη πλύστρα , η 80χρονη Πελαγιά , τρίβει με δύναμη τα κατάμαυρα ρούχα της κάτω από τον ίσκιο της θεόρατης καρυδιάς που στέκει αιώνια στην αυλή του σπιτιού της. Με φωνή δυνατή που ακούγεται ως την άκρη του μικρού, ορεινού και απομονωμένου χωριού , προσπαθεί να ξυπνήσει την εγγονή της που κοιμάται στον οντά του σπιτιού σκεπασμένη με χοντρές και βαριές κουβέρτες: « Δεσποινιώ! Μωρέ Δεσποινιώ! Ξύπνα μπλιο παιδί μου και θέλω έπαε βοήθεια. Άντε να χαρείς και μεσημέριασε».     Τινάχτηκε το Δεσποινιώ, σήκωσε με κόπο τις κουβέρτες κι έτρεξε στη γιαγιά της. Μεγάλη αδυναμία είχε η Πελαγιά στην εγγονή της και σαν την είδε αλαφιασμένη να τρέχει και να στέκεται μπροστά της, γλύκανε τη φωνή της και της λέει: « Καλώς τη βιόλα μου, καλώς το φως των αμαθιών μου. Άντε κόρη μου να πλυθείς, πιες το γάλα που έχω στο τσικαλάκι δίπλα στη παρασθιά και έλα έπαε να απλώσομε τα ρούχα. Άντε καλό μου, απου να ‘χε...

13/3/20 ΤΟ ΜΕΣΑ ΣΠΙΤΙ Από το υπό έκδοση βιβλίο της Μαρίας Καλεντάκη με τίτλο: « ΤΟ ΕΝΝΙΑΔΕΝΤΡΙ », ένα καταπληκτικό απόσπασμα για το πως ήταν η αποθήκη του κάθε σπιτιού την δεκαετία του 1950. ΤΟ ΜΕΣΑ ΣΠΙΤΙ Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι προσπαθούσαν να έχουν ένα μέσα σπίτι μεγάλο, δηλαδή αποθήκη. Τότε έλεγαν οι παλιοί, αν θες να δεις αν είναι ο άνθρωπος νοικοκύρης φαίνεται από το μέσα του σπίτι . Θα σας περιγράψω ένα μέσα σπίτι της δεκαετίας 1950 όπως είναι αποτυπωμένο στο μυαλό μου. Πρώτα- πρώτα έβλεπες πολλά πιθάρια , τα οποία τα αγόραζαν τότε από τους Θραψανιώτες για να   φυλάσουν τα πάντα, όπως πιθάρια για τον καρπό, το κρασί, το λάδι, επίσης πιθαράκια για τα όσπρια, κουρούπες για τα τυροκομικά, τα σίγλινα, κουρούπες για τους πελτέδες, τα κεφτέρια, τα κουνάλια και πολλά άλλα που θα γράψω παρακάτω. Έτσι λοιπόν μπαίνοντας σ `ένα μέσα σπίτι αντίκριζες τα πιθάρια στη σειρά, γεμάτα κριθάρι, σιτάρι, σκεπασμένα με μια πέτρινη πλάκα, πιο πέρα η κασόνα με την ταγή κα...

6/3/20 Η ΛΑΛΙΑ ΜΑΣ   Ευλογημένος όποιος γεννήθηκε σε τούτο τον τόπο. Εδώ που τα βουνά, τη μέρα μάχονται με τον βοριά και την νύχτα σμίγουν ερωτικά με το φεγγάρι . Εδώ που τα χαράκια μοσχομυρίζουν δίκταμο, θυμάρι κι ας είναι ματοβαμμένα , κι ας σκεπάζουν σωρούς προγονικά κόκκαλα. Εδώ, που και στη πιο ψηλή κορφή σε βρέχει το κύμα της θάλασσας. Εδώ που τα σύννεφα δεν μπορούν να κρύψουν το τόσο γαλάζιο του ουρανού. Η πιο ψηλή κορφή της Κρήτης που την βρέχει το κύμα Το χώμα σε τούτο τον τόπο γεννά ανθούς, καρπούς μα γεννά και φωτιά, μπαρούτι, θρήνους και γέλια. Πολύγεννη τούτη η γη γιατί βαστούν ανάδοση , τα σπαράγματα των μινωικών αγγείων και τα σκόρπια πελέκια των αρχαίων σπιτιών που κρύβονται στα σπλάχνα της. Μα πιότερο ευλογημένος είναι οποίος κουβαλά στα στήθια του την λαλιά τούτου του τόπου, όποιος μιλά κι όποιος σκέφτεται με την γλώσσα αυτή την θεόπλαστη . Ευλογημένος ο ποιητής τούτου του τόπου γιατί μια λέξη μπορεί να την πει με χίλιους τρόπου...