"Ο ΔΑΦΝΙΑΝΟΣ" ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΛΟ

  ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ Δαμάκι-Μάκι Σαν το μικιό κοπέλι χαίρομαι και πεταρίζει η καρδιά μου όταν, διαβάζοντας κάποιο βιβλίο, πεταχτεί ομπρός μου μια λέξη και κινήσει το ταξίδι, σαν ανεμοσάλευτο σκαρί, στη φουρτουνιασμένη θάλασσα του νου μου. Τα αθάνατα κρητικά λογοτεχνικά έργα του μεσαίωνα, ρίμες, μαντινάδες παλιές και νέες, κρητικά διηγήματα, αρθρογραφία, μελέτες της γλώσσας και λεξικά, όλα τα ‘χω πια συντρόφους πιστούς στα δειλά μου ζάλα, κλουθώντας τα χνάρια των λέξεων. Μα η λαλιά μου είναι ολοζώντανη και δεν μπορείς να την κλείσεις για πάντα στο χαρτί. Βρίσκει τρόπους, ξεγλυστρά και μπαίνει στα στόματα των ανθρώπων που με περηφάνια μιλούν την γλώσσα των γονέων τους. Το εξαιρετικό λεξικό του Αντώνη Τσιριγωτάκη, το πρώτο μου σκαρί στα μακρινά μου ταξίδια στη θάλασσα της λαλιάς μας. Μια τέτοια λέξη ξεπετάχτηκε ομπρός μου, μια λέξη που εθάρρουνα πως υπήρχε πια μόνο στα βιβλία μα έκαμα πάλι λάθος. Ένα φίλο καλό έσμιξα πριν καιρό, τον Παναγιώτη τον Τερζά...

  Εγλεντίσαμε κι οφέτος Εμίσεψε κι αυτό το καλοκαίρι, με τσι πολλές του κάψες, με την ανεμελιά του και τα μυριάδες γλέντια του. Δεν επόμεινε φέτος χωριό αγλέντιστο στην Κρήτη κι αφού πια εξαντλήσαμε όλες τις γιορτές των Αγίων, καινούργιες, ευφάνταστες γιορτές ήρθαν να καλύψουν την μεγάλη δίψα μας για πανηγύρια (γιορτή πεπονόφλουδας, γιορτή μεσοπιωμένης ρακής, γιορτή ραγισμένου κρασοπότηρου και άλλες). Πλατείες, περίβολοι εκκλησιών, γήπεδα, αυλές σχολείων, όλα γεμίσανε με γλεντιστάδες και στους μελωδικούς ήχους της λύρας (Σκορδαλέ, ελπίζω εκεί που είσαι να μην γροικάς), ποταμός έτρεξε το παραδοσιακό ποτό των Κρητικών, το ουίσκι (άγαλμα πρέπει να στήσουν οι Σκοτσέζοι στον άγνωστο Κρητικό γλεντιστή). Γεμάτοι χαρά οι σχεδόν αποκλειστικοί πια διοργανωτές των γλεντιών, οι πολιτιστικοί σύλλογοι και οι ποδοσφαιρικές ομάδες(;), γέμισαν τα ταμεία τους για να συνεχίσουν το κοινωνικό τους έργο (εγούγια μας). Πόσο χαίρομαι όταν φτάνω σ’ ένα γλέντι και πριν καλά-καλά πιάσει ο λυράρης το δοξ...