"Ο ΔΑΦΝΙΑΝΟΣ" ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΛΟ

  ΔΑΦΝΕΣ ΤΟΠΟΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ Τα παλαιότατα καταφύγια πίστης των Δαφνιανών Κάποτε που η πίστη ήταν η τροφή της ψυχής, δεν λογίζονταν μετόχι, χωριό ή πόλη δίχως εκκλησίες και η ζωή των ανθρώπων ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τα μυστήρια, τις τελετές και τις διδαχές της χριστιανικής πίστης. Η ανάγκη για επιβίωση βέβαια ήταν αυτή που έσπρωξε τους ανθρώπους να φτιάξουν οικισμούς, η πίστη όμως ήταν η άρρηκτη κλωστή που δημιούργησε αιώνιους ανθρώπινους δεσμούς, κοινά θέλω, κοινές εμπειρίες και το σημαντικότερο εντέλει, κοινές αναμνήσεις. Από τα πρώτα δημόσια κτήρια που φρόντιζαν να χτίσουν οι άνθρωποι σε έναν οικισμό ήταν οι ναοί. Έτσι και στο αγαπημένο μου χωριό, στις Δαφνές, από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του, οι χωριανοί έχτισαν εκκλησίες για να στεγάσουν την πίστη τους. Ξεκινώ λοιπόν την περιδιάβαση στα παλαιότατα καταφύγια της πίστης των Δαφνιανών. Η Αγία Ζώνη Δαφνών Φτάνοντας στη μπεγεντισμένη πλατεία του χωριού, την «Πλαγιάδα», με τα θεόρατα δε...

  Η παραπόνεση .. .Είδα τον μέγα Κόρακα, τον γέρο-Ψηλορείτη ... Σίμωσε γιε μου πια κοντά να σου ξεφανερώσω τ’ όνειρο τ’ οψαργαδινό, μπέλι και ξαλαφρώσω… ...Ήμουνε λέει μοναχός στ’ αόρι ξωμονάρης, άγριος ήτον’ ο καιρός, κρυγιός κι ανεβροχάρης. Σ’ ένα μιτάτο βρέθηκα, τρανό, καλοσασμένο που το ‘χανε μ’ ασήκωτες πλακούρες στεγιασμένο κι ως ήνοιξα την πόρτα ντου, την καλοκαρφωμένη θωρώ παρέα διαλεχτή, ‘μορφομπεγεντισμένη. Άντρες, ανήμερα θεριά, σε τάβλα τρωγοπίναν, αδερφικά, χίλιες ευχές, ο γεις τ’ αλλού εδίναν κι ήταν ζωσμένοι ‘πό κορφής με την αρματωσά ντως, πιτήδειες οι κουβέντες τος, πιτήδεια η φορεσά ντως. Τση λευτεριάς πρωτότοκοι, πολέμαρχοι μεγάλοι κι ως του ‘πρεπε καθότανε στση τάβλας το κεφάλι, των Σφακιανών το καύχημα, ο Δάσκαλος ο Γιάννης, ξαθέρι για τσοι Κρητικούς, για την Τουρκιά χεϊτάνης. Πια δίπλα ντου ο Λόγιος, τ’ Αι-Θωμιανό λιοντάρι που γενιτσάρων κεφαλές, μπόλικες είχε πάρει. Ο Ξωπατέρας πλάι ντου μπαρου...

  Αστερουσανά μονοπάθια Εδώ ρέγομαι να σαλεύω, εδώ ρέγεται η ψυχή μου να φτεροκοπά, εδώ μόνο ο νους μου μερεύγει, εδώ στ’ Αστερουσανά μονοπάθια . Δεν γροικούνται εδώ οι αχόρταγες μουγκρές των ανθρώπων, μονάχα η φωνή τ’ αετού, του αιώνιου βλεπάτορα τ’ αοριού κι οι σφυρές τ’ ανέμου ως ξωλαλεί τα μυριάδες πρόβατα, που κλουθούν τα χαραγμένα στα γδυμνά χαράκια αρχέγονα απόζαλα τους. Δεν έχει πολλά χρώματα εδώ. Μονάχα το μωβ της άγριας βιόλας που φυτρώνει ξεδιάντροπη στη σκισμάδα του βράχου και το ασημί της πετροπέρδικας που κακαρίζει σύναυγα πλάι στο κουτσουνάρι. .. Κορφές πελεκημένες απ’ τον γέρο-Βοριά και τον ξεμπετωμένο Νότο... Κορφές πελεκημένες απ’ τον γέρο-Βοριά και τον ξεμπετωμένο Νότο. Κόφινας, Μαδάρα, Χούσακας, Βόλακας, Ασφεντυλιάς, Ανάληψη κι άλλες πια χαμηλές. Εδώ πάνω ο Χρόνος ο καβαλάρης στένεται στ’ απόσκιο του μοναχού δεντρού να ξελαφάξει. Εδώ πάνω, στο μιτάτο του Αστερίωνα, γεννήθηκε ο μύθος. Εδώ ανεθράφηκε, εθέριεψε και τασιμάρης κουβαλεί κάθε χρόνο το...

  Με ματιά σατιρική Περί υγείας διάλογος Τα ερείπια του Ασκληπιείου στην Κω. Ένα από τα πρώτα « πανεπιστημιακά » νοσοκομεία του κόσμου, όπου γινόταν θεραπεία και διδάσκονταν η ιατρική. Εδώ δίδαξε και ο Ιπποκράτης. Πηγή φωτογραφίας: διαδίκτυο. -Μείζον θέμα της υγείας… -Ναι, υψίστης σημασίας. -…και πολύτιμο αγαθό. -Ναι… πανάκριβο… ορθό. -Δωρεάν έχουμε υγεία… - Τώρα αρχίζουν τα αστεία. -…κι άριστα νοσοκομεία. - Να βοηθήσει η Παναγία. -Κλινικές οργανωμένες… -Αποδιοργανωμένες. -…πάντοτε στελεχωμένες. -Έρμες, απαξιωμένες. -Έχουμε ασθενοφόρα… - Ναι… αγροτικά πληθώρα. -…που καλύπτουνε τη χώρα. - Πρώτα φτάνει η νεκροφόρα. -Κέντρο υγείας στο χωριό σου… - Μπες και κάνε το σταυρό σου. -…και γιατρούς εις στο πλευρό σου. - Ναι, αν δουν τον οβολό σου. -Πρώτα οι ευπαθείς ομάδες… - Υπουργοί και βουλευτάδες. -…οι παππούδες κι οι γιαγιάδες. - Όσοι έχουνε παράδες. -Φάρμακα όσα ζητήσεις… - Προσευχήσου μην νοσήσεις. -…εξετάσεις κι εγ...

  ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ Κρήτη-Μάνη Κανένας άλλος τόπος δεν είναι τόσο κοντά στην Κρήτη, όσο η Μάνη και δεν εννοώ βέβαια την χιλιομετρική απόσταση. Δεσμοί ψυχικοί μα και δεσμοί αίματος μας δένουν με τους αδελφούς Μανιάτες, μιας και η ιστορία μάς έχει φέρει κοντά πολλές φορές. Η άγονη και βραχώδης χερσόνησος της Μάνης στη νότια Πελοπόννησο καθώς και η ιστορική σύνδεση με την αρχαία Σπάρτη, πελέκησαν τις ψυχές των Μανιατών, που έχουν ασυμβίβαστο χαρακτήρα, αυστηρά ήθη, σκληρά έθιμα, αγάπη για τη λευτεριά, ειλικρίνεια, φιλότιμο και άοκνη φιλοπατρία. Έχουν μεγάλο σεβασμό στις παραδόσεις, στην οικογένεια, στους νεκρούς και μεγάλη περηφάνια για το ότι ποτέ δεν έσκυψαν το κεφάλι στον εχθρό. Εκτός βέβαια από τα κοινά έθιμα με τους Μανιάτες, έχουμε και κοινά ψυχικά χαρακτηριστικά με κυριότερα την φιλοπατρία και τον ασυμβίβαστο νου. Οι Μανιάτες πολλές φορές συνδράμανε ουσιαστικά στους Κρητικούς αγώνες για τη λευτεριά με αποκορύφωμα τα δύο σώματα εθελοντών (800 άτομα την πρώτη φορά κα...