"Ο ΔΑΦΝΙΑΝΟΣ" ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΛΟ

  Θαμπή καμπάνα Δεν με ξύπνησε σήμερα το χαμογελαστό κουβεντολόι των πουλιών, ούτε η αυστηρή λαλιά του μακρολαίμη πετεινού. Δεν κατάφερε ο καθάριος ήλιος να μπει απ’ τα ξεχαρβαλωμένα παραθυρόφυλλά μου, ούτε ο αντάρτης βοριάς να διώξει τους συννεφιασμένους εφιάλτες μου. Λέξεις μελωμένες δεν μπόρεσαν να τρυπώσουν στ’ αυτιά μου, ούτε μυρωδιές βαροφορτωμένες σύρθηκαν μες στα ρουθούνια μου. Μια φωνή με ξύπνησε. Μια φωνή σπαραχτική που κανένας δεν ακούει. Μια φωνή και μια μακρινή, θαμπή καμπάνα που κουράστηκε να χτυπάει μοναχή. Μια καμπάνα που κανείς δεν ξέρει γιατί χτυπάει. Όχι, δεν μ’ αρέσει τούτο το ξύπνημα. Πηγή φωτογραφίας: διαδίκτυο. Δεν θωρώ σήμερα το ρόδινο φόρεμα της αυγής κι ας είναι ο ορίζοντας ορθάνοιχτος μπρος μου. Δεν βρίσκω το μεράστρι στον ουρανό κι ας είναι ανέφαλος, κι ας φαίνεται καταγάλανος. Το πρωινό αεράκι με τυλίγει μα δεν μ’ ακουμπά στο πρόσωπο, ούτε μου ψιθυρίζει καλημερίσματα. Δεν κυλάει η δροσούλα στους αροδαμούς των δέντρων, ούτε πέφτε...

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Στέργιος-Νεκτάριος Θεοδωρίκας «Η Δύναμη να ζήσω» Μεγάλη αγωνία και περιέργεια είχα μέχρι να φτάσει στα χέρια μου τούτο το βιβλίο, του Μακεδόνα φίλου μου με την Κρητική ψυχή, του Στέργιου-Νεκτάριου Θεοδωρίκα, που ‘χει τον τίτλο: « Η Δύναμη να ζήσω ». Απ’ το εξώφυλλο κιόλας καταλαβαίνεις την αγάπη του Στέργιου για την Κρήτη. Το γαλάζιο του ουρανού, πέτρα, λίγα δέντρα, το νερό που αγκαλιάζει και λούζει την Κρήτη μαζί και τον Στέργιο που στέκεται περήφανος στην καρδιά του βιβλίου, στην καρδιά του νησιού. Αυτά συνθέτουν το πολύ όμορφο εξώφυλλο του βιβλίου. Ο Στέργιος-Νεκτάριος Θεοδωρίκας είναι ένας 24χρονος ΑΜΕΑ (λόγω τετραπληγίας), κάτοχος πτυχίου Ιστορικού-Αρχαιολογικού από το Α.Π.Θ, ο οποίος από πολύ μικρή ηλικία αγάπησε την Κρητική μουσική και τους Κρητικούς αν και ο ίδιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από πατέρα Βλάχο και μάνα Καππαδόκισσα. Από τα 6 του χρόνια ξεκίνησε να γράφει μαντινάδες και το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο: «Οι άθλοι του ...

  ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ Του αργαστηριού τα λόγια Η υφαντική τέχνη, καθαρά γυναικεία υπόθεση, ακολουθεί την ανθρώπινη ιστορία κατά πόδας και η γέννησή της πρέπει να αναζητηθεί στην κάλυψη βασικών βιοτικών αναγκών αλλά και στην αχόρταγη γυναικεία δημιουργικότητα. Πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων (κυρίως λίθινα σφοντύλια για το τέντωμα των νημάτων στον όρθιο αργαλειό) αποδεικνύουν τη χρήση του αργαλειού στην αρχαία Ελλάδα (ανάλογα ευρήματα στην Αίγυπτο και στην Κίνα). Υπάρχουν βέβαια και οι αδιάψευστοι μάρτυρες της αρχαίας αγγειογραφίας, των Ομηρικών επών και της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας (μύθος της Αράχνης).     Υφάντριες σε κάθετο αργαλειό 6 ος αιώνας π.χ.  Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης     Στην Κρήτη, το αργαστήρι (αργαλειός) ήταν βασικό στοιχείο της οικοσκευής μέχρι και πριν από λίγες δεκαετίες, καλύπτοντας τις ανάγκες του σπιτιού σε ένδυση και εξοπλισμό. Απαραίτητη η γνώση του αργαστηριού για κάθε νοικοκυρά, έτσι η μάνα φρόντιζε να μάθει στη θυγατέρα...

  Του Σετεμπριού η ώρα   … ο ήλιος εποχώστηκε, κρύγιανε ο αέρας κι ήμοιαζε σαν απόβραδο το σταύρωμα τση μέρας… (Φωτογραφία Νίκος Νικολάου)             Σκύβει με παραπόνεση τ΄ ολόγιομο φεγγάρι, γλυκοφιλεί τον Αύγουστο, τον γέρο Καμινάρη πού ‘καμε πάλι καλλονές, αυγές δροσουλιασμένες, μέρες ηλιοπερίχυτες, νυχθιές γαληνεμένες κι είχενε μες στη βούργια ντου -η- τσι χαρές πληθώρα, μα δα μισεύγει κι έρχεται του Σετεμπριού η ώρα. * Η γης απού ‘ναι ολόξερη, στέκει κορυζασμένη, μ’ ορθάνοιχτες τσ’ αγκάλες τση, τον Τρυγητή ΄νημένει, που με τα νέφη ρέγεται να τρεζοπαιγνιδίζει, να τα λαλεί στον ουρανό και να τωσε σφυρίζει, να τα μαχώνει αργά-ταχιά και να τα ‘ποσφονιάζει, για να ντακάρει σιγανά να ομορφοαμπρουλιάζει. * Πογδυμνωμένα τα δεντρά τσι κάψες βαρεθήκαν, την ογρασά του Σετεμπριού εδά ενεριαστήκαν, τινάξανε τσοι κλώνους τως, τσι ρίζες ξεστρουφίξαν, τσι πρώτες στάλες τση βροχής, να πιούν ενεζητήξαν, ...