Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2021

Εκείνη τη Δευτέρα του Οκτώβρη

Εικόνα
  Εκείνη τη Δευτέρα του Οκτώβρη Άχι μωρέ Έλληνα και να κάτεχες τι φως ανέσπερο κρύβεις στις σκοτεινές αποστροφές του νου σου, τι χρυσές φτερούγες φορά η ψυχή σου που την αφήνεις να σέρνεται στο χώμα ολόγδυμνη. Μονάχα σαν δεις εκείνη την Κυρά να χτυπά πάλι τη θύρα σου, την Κυρά με τα σημάδια από τις αλυσίδες στα πόδια της ακόμα φρέσκα, με το στεφάνι της δόξας ακόμα καρφιτσωμένο στα ξέπλεκα μαλλιά της, με το αίμα στα χέρια της να μην ξεπλένεται ποτέ, μόνο σαν δεις τα δάκρυά της να καίνε τη γη, τότε μόνο θυμάσαι ποιος ήλιος σε γέννησε και μεγαλώνεις θεριεύεις, παίρνεις την όψη του χαρακιού και τη φωνή της βροντής. Έτσι κι εκείνη τη Δευτέρα του Οκτώβρη που ήρθε νωρίς ο χειμώνας κι άργησε πολύ η άνοιξη. Μόλις είχες γυρίσει απ’ το Κυριακάτικο γλέντι και πιωμένος κρύφτηκες στον απέραντο κόρφο της γυναίκας. Δεν πρόλαβες να κλείσεις τα μάτια και καμπάνες αντήχησαν στο αξέγνοιο κονάκι σου. Βγήκες έξω κι είδες ανελωμή μεγάλη. Είδες ξένα χέρια με νύχια ατσάλινα να χαρακώνουν την παρθένα...

Κωστής Αρκαλοχωρίτης

Εικόνα
  ΚΡΗΤΕΣ ΗΜΙΘΕΟΙ, ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ Κωστής Αρκαλοχωρίτης Στη Δωρακιανή Χαλέπα, από τη μεριά που βγορίζει ο Πύργος Μονοφατσίου, τέσσερα παλικάρια αρματωμένα ήταν χωσμένα κι ανημένανε. Ο Γιάννης Σφακιανάκης, ο Δημήτρης Γαργουλάκης, ο Κωστής Μοχιανός κι ο Κωστής Αρκαλοχωρίτης. Ο Αρκαλοχωρίτης, γιος του Μπογιατζάκη Μιχελή απ’   το Αρκαλοχώρι, ήταν κοντός στο ανάστημα, ανοιχτοκούταλος και ξανθός. Ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι στη Τουρκιά, ήταν τολμηρός, γοργοπόδαρος και ζώστηκε τ’ άρματα από πολύ νωρίς. Από το στρατόπεδο των επαναστατών στον Χάρακα, ο αρχηγός του Μανοφατσίου Χαράλαμπος Αγγελιδάκης τους έστειλε να παρακολουθούν τις κινήσεις του Μακραμέτη. Ο Τούρκος αυτός που λεγόταν Αχμετάκης αλλά λόγω του ύψους του τον φώναζαν Μακραμέτη, ήταν πονηρός, χεροδύναμος κι οι χριστιανοί τον θεωρούσαν ανίκητο αφού κανείς δεν είχε καταφέρει ούτε καν να τον τραυματίσει στις συχνές μονομαχίες που είχε με επαναστάτες. Ο Μακραμέτης είχε δικό του μπαϊράκι με άταχτους μπουρμάδες και κατέβηκ...

ΚΟΥΜΑΡΙ ΣΤΟ ΝΤΟΥΚΙΑΝΙ

Εικόνα
ΚΟΥΜΑΡΙ ΣΤΟ ΝΤΟΥΚΙΑΝΙ Απομεσήμερο στο ντουκιάνι του Γιαννάκου κι έχει μείνει μονάχα μια παρέα που πίνει ρακές. - Μπρε Γιαννάκο βάλε μας άλλες τρεις ρακές, κεράσου κι εσύ. Είπε ο Στελιανός, ο πιο μεγάλος της παρέας κι ο Γιαννάκος μπήκε πίσω από το τεζιάκι, έπιασε το μπουκάλι με την ρακή, έβαλε σε ένα μικρό πιάτο λίγο λάχανο με λεμόνι και πήγε στο τραπέζι.              -Κάτσε που θέλουμε να σου πούμε. Είπε ο Στάθης, ο δεύτερος της παρέας. Ο καφετζής έσυρε την καρέκλα και αγκομαχώντας έκατσε, με την κοιλιά να ξεπροβέρνει από την ολοβρόμεστη ποδιά του. Τον λόγο πήρε ο Θωμάς, ο τρίτος και ο πιο σκληρός της παρέας.            -Γιαννάκο όλο το χωριό είναι θεσμένο εδά, μόνο σφάλιξε την πόρτα και φέρε την κουβέρτα να παίξομε μια ολιά κουμάρι.           -Θαρώ πως εκουζουλαθήκετε μεσημεριάτικο. Να με μπλέξετε θέτε;   ...

ΓΕΡΟΣ ΑΗΤΟΣ

Εικόνα
  ΓΕΡΟΣ ΑΗΤΟΣ       Όλα τα πλάσματα του θεού τα ρέγομαι. Άλλα για την ομορφιά τους, άλλα για την αρχοντιά τους, άλλα για την αιώνια αφοσίωση τους στην οικογένεια κι άλλα για την αδέσμευτη, λεύτερη ζωή τους. Σαν   θωρώ όμως τον αητό με πιάνει σύζηλο μεγάλο και στενοχωρούμαι που δεν μπορώ να του μοιάσω. Δεν ζηλεύω την ομορφιά του, ούτε την περηφάνια του. Δεν λαχταρώ το ελεύθερο, αδέσμευτο πέταγμά του, ούτε την κοφτερή ματιά του, μα ζηλεύω το φευγιό του γιατί κιανείς δεν το θωρεί να ψυχομαχά, να παραπονάται στο θεό. Κιανείς δεν γροικά   τον στεναγμό του, ούτε το κλάημα του, μόνο ανοίγει τα φτερά και χάνεται για πάντα. Αρχαίο νόμισμα της Γόρτυνας (350 π.χ) που αναπαριστά τον μύθο της Ευρώπης. Στα αριστερά ο Δίας με την μορφή αετού είναι αγκαλιασμένος με την Ευρώπη στον περίφημο πλάτανο της Γόρτυνας.     Γέρος αητός εστάθηκε σ’ ενούς δρυγιά τσοι κλώνους κι ήλεγε και ξανάλεγε τη...